بهانه بودن – کتاب هشتم : کویر سوخته ای که برای کودکم ساخته امباش تا بهانه ای برای بودنم باشد

کاش کمی ظلم را به یک سو می نهادیم
و تو و بچه ها را با هم تنها می گذاشتیم.
ما خلوت بچه ها را با تو به هم زده ایم.
این است که تا کمی قد می کشند
از کوی تو کنار می کشند

اگر به دنبال کسانی هستی
که رشتۀ میان تو و بچه ها را پاره می کنند
دست تسلیم من یکی که بالاست.
خودم را به حکم تو وا می گذارم
هر چه می خواهی بکن با من

کمکم کن
تا کویر سوخته ای را که برای کودکم
ساخته ام
به دشتی سرسبز بدل کنم.
خسته ام از این همه کوچکی
بزرگم کن ای بزرگ ترین مخلوق خدا!