من دیگر ما – کتاب سیزدهم : دختران آسمانی و سفیران مهربانیفرزند از ما جدا نیست؛ او خود ماست اما در اندازه ای کوچک تر

مادری!‌ می‌خواهیم دخترانمان را مهیّا کنیم تا مدالی را که منقّش به نام توست، بر گردنشان بیاویزند و بر همۀ عالم فخر بفروشند. تقصیر ما بود که دخترانمان تو را فراموش کردند و در پستوی ذهنشان تنهایت گذاشتند. نه جای کتمان مانده و نه جای انکار که ما در تربیت دخترانمان، دچار غفلت بزرگی شدیم. اقرار می‌کنیم، به این امید که خدا این غفلت را بر ما ببخشد.
تو مَظهر مهر و محبّت خدای جهانیانی. درست می‌گویم؟ خودت گفتی اهل کینه نیستی. هستی؟ و میانه‌ای با سرزنش نداری. داری؟ پس بیا و از حقّ خویش بگذر و دعایمان کن. ما برای بازگشت به سوی تو و جبران آنچه از دست داده‌ایم، محتاج دعای خیریم. دعای خیر چه کسی گیراتر از توست، مادری!؟
کتاب سیزدهم، خود را موظّف می‌‌داند که به این سؤال پاسخ دهد: برای مهیّا شدن دختران برای همسری و مادری، چه کارهایی را باید انجام داد؟